فردا روز Draft در ليگ فوتبال آمريکائی حرفه ای يا همان NFL معروف است که فصلش که فرا ميرسد معمولأ خبرهايش تا چند ماهی در صدر خبرهای ورزشی قرار ميگيرد و رونق آن برای چند ماهی رشته های ديگر ورزشی را تحت الشعاع خود قرار ميدهد.
آنچه جذابيت مسابقات NFL را باعث ميشود، در جوار تماشائی بودن فوتبال آمريکائی، رقابت شديد سی و دو باشگاه ورزشی NFL است که بلطف سيستم هوشمند Draft يکی بی اندازه قوی و ديگری بی اندازه ضعيف نمی شود که رقابتها را منحصر به چند باشگاه کند و بقيه هم آن وسط ها بُر خورده باشند.
سيستم Draft که قانون حاکم بر ليگ های حرفه ای در رشته های گوناگون ورزشی است، به اين طريق کار ميکند که در پايان هر فصل مثلأ فوتبال، تيمها را بر حسب نتايج آنها در فصلی که گذشت رده بندی ميکند، يعنی تيم برنده سوپربال فصل گذشته "پيتزبورگ استيلرز" تيم شماره يک است و تيم دوم بازنده سوپربال يعنی تيم آريزونا است و به همين ترتيب پيش ميرود تا ضعيف ترين تيم فصل گذشته که ديترويت است و کارنامه فصل گذشته اش شانزده باخت و بدون برد بوده است.
بعد ميرسيم به بازيکنانی که معمولأ بازيهايشان در تيمهای دانشگاهی معرف و سابقه آنهاست و برای بازی در ليگ حرفه ای اعلام آمادگی کرده اند.
يعنی در يک سو گروه باشگاههای حرفه ای قرار گرفته و در سوی ديگر گروه بازيکنان آماده ورود به دنيای حرفه ای.
گزينش اين بازيکنان درست برعکس رده بندی تيمهای باشگاهها است، يعنی ضعيف ترين تيم سال گذشته، حق دارد اولين گزينش را از ميان صدها بازيکن زبده که در مسابقات دانشگاهی، استعداد و توانائی های خود را نشان داده اند، انجام دهد.
تيم شماره ۳۱، دومين گزينش را انجام ميدهد، و الی آخر تا قهرمان سوپربال که آخرين گزينش را در دور اول انجام ميدهد، يعنی گزينش بازيکن سی و دوم.
دور دوم باز به همين ترتيب خواهد بود و بر همين منوال در هر دور بازيکنان بهتر نصيب تيمهای ضعيف تر ميشود تا اصل رقابت را که لازمه هر ورزش سالم است تداوم بخشد.
آيا به اين ترتيب هميشه تيم ضعيف امسال، تيم قوی سال آينده خواهد بود؟
لزومأ خير، چه آنکه در درجه اول روی پيشانی هيچ بازيکنی نوشته نشده که اين بازيکن حتمأ بهترين است و مدير هر باشگاه ورزشی در حقيقت کار اصليش تشخيص درست و شناسائی استعدادهاست.
اين داستان هميشه گفته ميشود که در Draft سال ۱۹۸۴ بسکتبال حرفه ای، مايکل جوردن نفر اولی که انتخاب شد نبود. او که بزرگترين بسکتباليست تاريخ است در حقيقت گزينش سوم در آن سال بود و مايه شرمساری مديران دو تيمی که بازيکنان ديگری را از او بهتر تصور کردند.
ديگر آنکه بازيکن تنها يک عامل از بگمان من چهار عامل اصليست که تيمی را ميسازد. عامل دوم مدير يا GM تيم است که چگونه بازيکنان را برگزيند که با هم جور درآيند. عامل سوم مربی است که اين تيم را چگونه هدايت کند و عامل چهارم تشکيلات باشگاه است که چگونه نظم و اساس گرداندن تيم را معين کند، تا چه حد خرج و دخل خود را ميزان کرده باشد؟ چگونه تماشاگران را به استاديوم خود بکشاند؟ و ازين قبيل.
آنچه اما مسلم است آنکه سيستم Draft در دراز مدت "فرصت برابر" به همه تيمهای ليگ ميدهد و ديگر بسته به اراده و توانائی و هوشمندی و مديريت باشگاه است که ازين فرصت برابر بهره جويد و باشگاه خود را عليرغم "فرصت برابر" برای همگان در سطوح بالا نگهدارد، همچنان که مثلأ سالهای سال است نيوانگلند يا پيتزبورگ يا دالاس و يا نيويورک در صدر گام برميدارند و دچارافتهای ناگهانی نمی شوند.
سئوال اينست که چرا در همه کشورها اين سيستم Draft را بکار نمی برند؟ که جواب آن ميماند تا بعد.
شنبه ۱ اردیبهشت ۱۴۰۳ ایران ۰۳:۱۲
