لینکهای قابل دسترسی

خبر فوری
جمعه ۱۰ فروردین ۱۴۰۳ ایران ۰۳:۲۷

آیا برده داری منسوخ شده است؟ - روز هشتاد و پنجم


آیا بگمان تو در دنیای امروز من وتو، دیگر «برده داری» منسوخ شده و از میان رفته است؟

اگر تعریف برده داری را آنچنان محدود کنیم که گروهی انسان را در غل و زنجیر، با کشتی به سرزمین های دیگری ببرند تا از آنان کار بکشند، پاسخ سوال من باید قاعدتاً مثبت باشد، اما اگر نیک نظر کنی در همین دوران، برده داری هنوز دارد در مقابل چشم جهانیان اتفاق میافتد و برنگ و نژاد برده هم ربطی ندارد، فقط جای کشتی های برده داران را خانه ها یا خانه خرابه ها گرفته و جای برده های سنتی پیشین را، زنان.

نیم نگاهی بیانداز به همین سرزمین افغانستان و ببین چه می گویم و چگونه حیرت زده از خود می پرسم، چگونه دنیا، سازمان ملل و همه مردمان آزاد و آزاده می توانند اجازه دهند، که موجودی در قالب مرد، انسانی در قالب زن را به بردگی داشته باشد، آنهم از نوع بردگی جنسی. و آنوقت قانون هم در حمایت از کردار این موجود دو پا و انسان نما به تصویب برسد؟

زمانی که دنیای مثلاً متمدن و اجتماعات پیشرفته، چند سال پیش عکس هائی را در روزنامه ها و فیلم هائی را در تلویزیون های خود دیدند که طالبان ها را با ترکه و چوب در حال کتک زدن و راندن گله ای پوشیده در کیسه نشان می داد، که ظاهراً زنان افغان بودند، خون جهانیان (البته در کوتاه مدت) آنچنان بجوش آمد که حاضر بودند هر بهائی بپردازند تا اینچنین لکه ننگی از دامان بشریت شسته شود و آنگاه که طالبان سرنگون شد، مردان و زنان سربلند دنیای امروزبخود نوید دادند که این ستم و جنایت در حق زنان، تنها معلول حکومت طالبان بوده و با رفتن آنان، زن افغان نیز جایگاه واقعی و انسانی خود را در جامعه افغانستان یافته است.

و این مردان و زنان سربلند دنیا، اینک شرمسارانه نگاه می کنند که در همین افغانستان که عملاً مردان همچنان جاهلانه زن را به افسار کشیده اند و اسمش را هم گذاشته اند سنت، قانونی برای اقلیت شیعه به تصویب مجلس می رسد که همان اندک حق و حقوق زنان محروم را نیز به لطف این قانون بی قانونی، از زن شیعه افغان می گیرد.

نماینده مجلسی که این لایحه شرم آور را به مجلس برد و از تصویب گذراند، در مقابل خشم جامعه جهانی، بخاطر قانونی که زن را عملاً به صورت برده جنسی مرد در میاورد. انگار که خیلی هم از کرده خود سربلند است و می گوید، ما نگفته ایم زن حق خروج از خانه را ندارد. ما در این قانون گفته ایم اگر دلیل قانع کننده ای داشته باشد می تواند پا از در خانه بیرون بگذارد.

جامعه جهانی به حق از او و همفکرانش می پرسد، این دلیل قانع کننده یعنی چه، کیست که باید قانع شود که یک انسان حق دارد یا حق ندارد پا از در خانه بیرون گذارد؟ این خانه است یا زندان که برای خروج از آن مجوز و اجازه لازم است؟

این جامعه جهانی یادآور می شود که برای سرنگونی طالبان، دنیا نیز همراه با مردم افغانستان، بهائی سنگین چه از نظر جانی و چه از نظر مالی پرداخته است و در این پرداخت عاشق چشم وابروی کسی نبوده. جامعه جهانی اگر اقدامات دولت های خود را در حمله به طالبان مورد سرزنش قرار نداد، در تصور این بوده که کسانی را از قدرت پائین میاورد که جرمشان فقط همکاری با تروریسم نبوده و جرم بزرگتر آنان سلب حقوق انسان ها و در وحله اول سلب حقوق زنان افغان بوده است.

آیا این جامعه حق ندارد از دولت امروز افغانستان بپرسد، چگونه در این حرکت بازگشت به گذشته، مشارکت و همراهی کرده است؟ و آیا دولت افغانستان می تواند پاسخ دهد، امور داخلی ما به خودمان مربوط است؟ و اصولاً وقتی پای نقض حقوق انسان پیش میاید آیا کسی حق دارد عذر و بهانه «چار دیواری اختیاری» را بیاورد؟

خانم کلینتون، وزیر امور خارجه آمریکا، در گفتگو با رادیو آزاد افغانستان گفت من اعتراض خود را بطور مستقیم با پرزیدنت کرزای در میان گذاشته ام و پرزیدنت اوباما نیز گفته است که این قانون با مسیری که افغانستان باید طی کند، سازگاری ندارد.

اما به گمان من این کل جامعه دنیاست که باید گول این کلام های پوسیده و ضد انسانی ، «اين سنت و رسم ماست» را نخورد و هيچ سنتی را که ناقض حقوق انسان و حقوق زن است نپذيرد.

XS
SM
MD
LG