گزارشگر صدای آمریکا پیتر هاین لاین در شهر آواسا در دیداری با یک اتیوپیائی آمریکائی تبار که به زادگاه اش برگشته است تا به کودکانی که مشتاق یادگیری هستند کمک کند این گزارش را تهیه کرده است.
وقت تعطیل شدن مدرسه ها در آواسا است، یک خر که گاری را بدنبال میکشد به میدان عمومی شهر میاید و بچه ها دور آن جمع میشوند.
در اینجا گاری یک وسیله معمولی است ولی این گاری پر از داستان های تخیلی از سرزمینهای دور دست است و با گاری های دیگر فرق میکند.
این گاری کتابخانه سیاری است که برای کودکانی که به هیچ نوع کتابی دسترسی ندارند، کتاب میاورد.
پایه گزار این کتابخانه سیار "یوهانس گبرو گیوریجس" است که با خواندن کتاب های مختلف توجه کودکان را بخود جلب میکند.
یوهانس سال ها پیش به آمریکا مهاجرت کرد و به شهروندی آمریکا در آمد ولی پس از چندین سال زندگی راحت و شغل کتابداری در کتابخانه کودکان در سانفرانسیسکو آنجا را ترک کرد و به اتیوپی برگشت. او از اینکه بیشتر بچه ها در اتیوپی گر چه به مدرسه میرفتند ولی هیچ کتابی برای خواندن نداشتند احساس ناراحتی میکرد.
یوهانس میگوید:"بیشتر مدرسه ها کتابحانه ندارند واین کار را برای دسترسی بچه ها به کتاب خیلی دشوارتر میکند."
دلیل اصلی که مدرسه ها کتابخانه ندارند این است که هیچ کتابی به هیچ یک از زبانهای متفاوت اتیوپی وجود ندارد.
یوهانس ادامه میدهد: "ما متوجه شدیم که بیشتر بچه ها کتاب ها را سر و ته نگه میدارند ما از آنها عکس گرفتیم ولی آنها بعدها یاد میگیرند که چگونه از کتاب ها استفاده کنند, به تصاویر نگاه کنند و کم کم کتاب ها را بخوانند."
آدما سو اپیوپی در آواسا بزرگ شده ولی هیچ وقت دسترسی به کتاب نداشت. حالا پسر دو سال و نیمه اش مکاسا را میاورد که به قصه ها گوش بدهد و با دنیای دیگری از راه کتابها آشنا شود، دنیائی که آداماسو هیچ وقت در بچگی نمی شناحت.
در نظر است که با کمکهائی که از طرف گروه های مختلف مدنی در آمریکا شده است به تعداد این کتابخانه های سیار اضافه شود.
هر روز بر تعداد کتابهای اهدائی انگلیسی زبان برای بچه ها افزوده میشود و همزمان یوهانس یک مرکز انتشارات تاسیس کرده و کتابهائی را که کودکان محلی بتوانند بخوانند بچاپ میرساند.
اولین کتاب در این زمینه بر اساس یک قصه بومی در باره –چه چیزی بجز-"پسری با الاغش" به سه زبان منتشر شده است.
یوهانس میگوید:" در بچگی این قصه را شنیده بودم وقتی این بنیاد را بوجود آوردم آنرا نوشتم و چاپ کردم و آن اولین عامل جمع آوری هدایای مالی شد و کتابی است که هنوز هم در آمریکا بفروش میرسد.
و خرها -- در ابتدا بنظر میرسید که علت اصلی توجه بچه ها به کتابخانه سیار خرها هستند ولی یوهانس با خرسندی کشف کرد که این طور نیست بلکه کتابها هستند که بچه ها را بسوی کتابخانه سیارمیکشاند.
او میگوید:" بچه ها واقعا میایند که کتاب بخوانند اگر هم نتوانند بخوانند به عکسها نگاه میکنند و از آنها لذت میبرند.
آرزوی یوهانس این است که روزی بتواند این کتابخانه های سیار را به تمامی شهرها و دهکده های اتیوپی ببرد.
آنجاهائیکه میلیونها کودک مشتاق در انتظارند.
خرها ممکن است که فعلا استراحت کنند ولی در آینده کار زیادی در پیش دارند.
