در این سالهای اخیر، هر وقت کسی خواسته برای ما مثالی بیاورد از جامعه ای که در وسط جوامع متعصب و شعاری بجای چسبیدن به تعصبات و شعارهای صد تا یک غاز به تعقل رو آورده، عقلش را در جهت منافع خود بکار انداخته و به بینش منطقی و آینده نگری رو کرده است، «دوبی» را مثال آورده و ستوده است.
در میان ایمیل هایی که بوسیله اینترنت مبادله میشود و پیوسته تصاویر بدیعی از دوبی نشان داده شده که از ناممکن، ممکن ساخته است. از پیست اسکی در وسط صحرا گرفته تا بلندترین و مدرن ترین ساختمان های جهان و مهمتر از همه اینکه «دوبی» در چشم جهانیان بعنوان اجتماعی معرفی شد که هنر تحمل یکدیگر را آموخته و در عمل بنمایش گذارده است.
و چنین بود که فی المثل نشریه National Geographic و بسیار دیگر نشریه های غربی با نشان دادن صحنه هایی که نشان دهنده «هر کس به راه خود» بود ترس مردم را ریختند و بآنها دلگرمی دادند تا بروند و از دیدنی های این سرزمین و آزادی و امنیت در آن استفاده کنند و تعطیلاتشان را بجای این جا و آن جا در دوبی بگذرانند، یا در آنجا و در میان یک اقتصاد زنده و فعال سرمایه گذاری کنند.
و اما این «عروس تعریفی» در این هفته با جلوگیری از شرکت یک تنیس باز زن اسرائیلی بنام Peer که در رده بندی جهانی مکان چهل و ششم را دارد، دانسته یا ندانسته در جعبه پاندورائی را گشود که دوباره بستن آن کار حضرت فیل است.
مقامات دوبی بقول معروف در ساعت یازدهم یعنی در آخرین لحظه از دادن روادید به تنیس باز اسرائیلی خودداری کردند و اتحادیه جهانی تنیس و برگزار کنندگان تورنمنت دوبی در حالیکه بسیاری از تنیس بازان معروف یا در راه دوبی بودند و یا قبلا برای تورنمنت در دوبی حاضر شده بودند، فرصت تعطیل بازیها را نیافتند، اما آشکار بود که این ماجرا بی سر و صدا نخواهد ماند.
یکروز بعد از اعلام تصمیم مقامات امارات متحده عربی، شبکه تلویزیونی تنیس که قرار بود بازیها را پخش کند بعنوان اعتراض از پخش این بازیها خودداری کرد. بعد از آن نوبت رسید به اتحادیه جهانی تنیس که اعلام کرد تحریم هایی علیه دوبی بخاطر سیاسی کردن ورزش و جلوگیری از ورود یک شهروند اسرائیلی به دوبی، تحت بررسی است و احتمالا تورنمنت دوبی از تقویم تنیس سال ۲۰۱۰ حذف خواهد شد.
برگزارکنندگان تورنمنت برای توجیه رفتار خود، امنیت بازیکن اسرائیلی را بهانه کردند و دیگر اینکه مخالفین و معترضین به حملات اسرائیل به «غزه» ممکن بوده بازیها را تحریم کنند. و دیگر عذر و بهانه ها.
و خلاصه کلام آنکه باز هم در میانه حرکت های رو بعقب جوامع بشری، تعصب، بر جای تعقل نشست و حالا باید دید جواب تعصب با تعصب داده خواهد شد و یا «تعقل».
بشر در این آزمایش همیشه راه اول، راه تعصب را در پیش گرفته است، اما این بار از سر نیاز هم شده شاید راه عقل را در پیش گیرد.
جمعه ۳۱ فروردین ۱۴۰۳ ایران ۲۰:۱۷