ايرانپاک با زدن هفت گل به تيم استقلال يا تاج سابق ، از بهترين گل زنان تاريخ بازيهای پرسپوليس با استقلال بوده است. همچنين ايرانپاک از بهترين گل زنان تاريخ فوتبال ايران در عرصه ملی و باشگاهی بود.
پيش از هرچيز بعنوان يک ورزشی نويس از اينکه تلاشهايم برای به تصوير کشاندن خاطرات و زندگی پُرفراز و نشيب صفر ايرانپاک بی نتيجه ماند، بسيار اندوهناکم.
ايرانپارک مدتها با سرطان دست و پنجه نرم می کرد و درغربت خاک کهنسالی از چهره پاک می نمود.
برای دوستان او و فوتبال دوستان ايران، گزيده ای از زندگينامه صفر ايرانپاک را که قرار بود توسط خود او در برنامه ورزشی شبکه خبری تلويزيون صدای آمريکا بازگو شود، در اين نوشتار می آورم.
ايرانپاک، سال ۱۳۲۶ درشهر مسجد سليمان متولد شد. وی در خانواده ای کارگری چشم به جهان گشود. پدرش فوتباليست شهر بود واز پيشکسوتان فوتبال خوزستان.
خطه فوتبال خيزی که بزرگانی چون، خليفه، پرويز دهداری، حميد برمکی، مهراب شاهرخی و اکبرافتخاری را به جامعه فوتبال ايران هديه داد.
اين توپچی سرزمين آفتابهای جنوب ، صفر ايرانپاک، قهرمانی باشگاه های اهواز را در سال ۱۳۴۸ با تيم شهباز بدست آورد. با تيم منتخب ايران در سال ۱۳۵۰ قهرمان مسابقات جام کورش بزرگ شد. همچنين او آقای گلی مسابقات فوتبال قهرمانی ايران در سال ۱۳۴۶ را نيز با ۱۴ گل در کارنامه دارد. در رقابتهای جام کوروش بزرگ هم با ۴ گل عنوان برترين گلزن رابخود اختصاص داد. در مسابقات قهرمانی باشگاه های تهران در فصل ۱۳۴۹-۵۰ با به ثمر رساندن ۱۵ گل بار ديگر آقای گل گرديد. در دوران جوانی موفق به انجام ۳۰ بازی برای تيم ايران شد و ۱۴ گل به ثمر رساند. ايرانپاک در قهرمانی تيم ملی فوتبال ايران در بازيهاي۱۹۷۲ جام ملتهای آسيا نقش انکار ناپذيری داشت. همچنين در فينال برگشت مقدماتی بازيهای المپيک ۱۹۷۲ مونيخ، با زدن يکی از دو گل تيم ايران به کره شمالی، باعث پيروزی و ورود ايران به اين دوره از بازيها شد.
وی که مدرک ليسانس زبان انگليسی را پيش از انقلاب از دانشگاه ستاند، در سال ۱۳۴۹ پيراهن پرسپوليس را بر تن کرد و برترين گلزن اين تيم در دهه ۵۰ شد. ايرانپاک در مجموع ۱۲ بار حضور در مسابقه پرسپوليس و تاج ، هفت بار برای پرسپوليس گلزنی کرد و بيشترين رکورد گلزنی در دربی استقلا –پرسپوليس را به نام خود نوشت. در سال ۱۳۵۹ بعد از ده سال حضور در جمع سرخپوشان، از فوتبال خداحافظی کرد.
صفر ايرانپاک خودش را اينگونه معرفی کرد: «پدرم در تيم بوک شاپ يا بورک شاپ در مسجد سليمان فوتبال بازی ميکرد. او يک مدافع بود. من بازی پدرم را در ديدار تيمهای مسجد سليمان با اهواز ديدم و بعد هم خودم عاشق فوتبال شدم و راه پدرم را دنبال کردم.»
پدر صفر، سيف الله ايرانپاک که در اوائل ۱۳۲۰ عضو تيم فوتبال شرکت نفت و بعدها بازيکن تيم منتخب خوزستان بود ، فرزندش خردسالش را با توپ و زمين بازی آشنا نمود. پدر آنچنان راه و رسم گلزنی را به پسر آموخت که نام صفر ايرانپاک برای هميشه در تاريخ فوتبال ايران جاودان ماند.
پس از يادگيری فنون اوليه از پدر، صفر، فوتبال را در تيم محلی دنبال کرد. تيمی بنام زيتون شامل بچه های محله کارگری کارون در شهر مسجد سليمان. اولين شهرآورد يا دربی مسجد سليمان، بين دو تيم محلی زيتون و فاخری بود. فاخری نام يکی از بزرگان تيم شاهين بود و به تيم فوتبال نوجوانان شاهين مسجد سليمان تعلق داشت، با مربيگری جاسم اهل يرف.
صفر ايرانپاک بعدها در مجلات تهران مصور و جوانان و همينطور کيهان ورزشی بارها از جاسم اهل يرف سخن گفت. ابراز رضايت اين مربی از بازی وی، دليل ورود صفر به تيم شاهين شد و او به سرعت پله های ترقی را يکی پس از ديگری پيمود تا به يکی از قله های فوتبال ايران رسيد.
از ديگر ياران صفر ايرانپاک در شاهين مسجد سليمان، ميتوان از ايرج سليمانی، و فريدون معينی نام برد. وی در همين سالها با تيم دبيرستان شاهپور اهواز، سه دوره پياپی مقام قهرمانی آموزشگاه های اهواز را کسب نمود. در سال ۱۳۴۴-۴۵ او بهمراه ديگر توپچی های آفتابهای جنوب ،در فينال مسابقات آموزشگاههای کشور در شيراز، با يک گل مغلوب تيم تهران شدند ولی عنوان نايب قهرمانی را بدست آوردند.
صفر ايرانپاک با پوشيدن پيراهن تيم پرسپوليس ، ديگر، ستاره زمين بود و
جای حسين کلانی را بخوبی پر نمود. وی تنها در يک فصل ، دو عنوان آقای گلی در مسابقات باشگاهی و جام کوروش بزرگ و رکورد تحسين برانگيز ۲۰ گل در ۲۰ مسابقه را بدست آورد.
او در مسابقات جام جهانی کوچک در سال ۱۳۵۰ در ديدار تيم ملی ايران با ايرلند، دلخوشی مربيان و کادر فنی تيم ملی بود. در همان سال در پيونگ يانگ کره شمالی ديدار رفت ايران با تيم ميزبان ايرانپاک در نوک حمله ايران بارها طوفان زرد را آزار داد و هرچند که آن ديدار با تساوی بدون گل خاتمه يافت، اما ايرانپاک در ديدار برگشت يکی از دو گل ايران را به تور چشم بادامی ها دوخت. او در ديدار خداحافظی اش در سال ۱۳۵۹ با پيراهن پرسپوليس نيز باز هم سنگ تمام گذاشت. بهمراه وطنخواه، کاشانی و نورائی به ميدان رفت و با مستطيل سبز بدرود نمود.
او در سال ۱۳۶۳ با پيراهن پيشکسوتان نيز در ورزشگاه امجديه به ميدان رفت. ايرانپاك پس از آن درپی بی توجهی مسولان و دست اندرکاران فوتبال ايران به پيشکسوتان، در استكهلم سوئد اقامت گزيد و به عنوان مربی با تيمهای آنشهر همكاری داشت. وی شب جمعه ۱۱ بهمن ماه ۱۳۸۷ در بيمارستانی در همان شهرديده از جهان فروبست. گفته ميشود که قرار است پيكر ايرانپاك برای خاكسپاری از سوئد به ايران انتقال يابد.
جمعه ۷ اردیبهشت ۱۴۰۳ ایران ۰۰:۰۲