لینکهای قابل دسترسی

خبر فوری
پنجشنبه ۹ فروردین ۱۴۰۳ ایران ۲۲:۱۶

گزارش علمی: دی ای هندرسون؛ رهبر مبارزه جهانی به  منظور ریشه کنی بیماری آبله


رزان اسکیربل، خبرنگار صدای آمریکا، واشنگتن

دی ای هندرسون از زمان نوجوانی در دهه ۳۰ می دانست که می خواهد پزشک شود. او می گوید :« خدمت به جامعه در خانواده من از ارزش بالایی برخوردار بود.»

مادرش یک پرستار و عموی محبوبش یک پزشک و سیاستمدار بود.

با وجود اینکه دانشکده پزشکی دوران خدمت سربازی او را به تعویق انداخت، هندرسون سرانجام به عنوان افسر عالی رتبه به سازمان خدمات درمانی کشور پیوست.

او در بخش خبرگیری بیماری های واگیردار و در دسته «مرکز کنترل امراض» به خدمت گماشته شد.

هندرسون با یاد آوری آن دوران می گوید :« بعضی وقت ها ما را کارآگاهان بیماری می خواندند و ما به طور شبانه روزی برای رفتن به مناطقی که احتمال شیوع بیماری در آنها بالا بود، به حال آماده باش بودیم.»

هندرسون پس از پایان دوره خدمت، «مرکز کنترل امراض» را ترک کرد و در سال ۱۹۶۰ پس از اخذ مدرک در رشته بهداشت عمومی به این مرکز بازگشت.

سپس به عنوان رییس یک یگان ناظر از او خواسته شد که بر روی یکی از پروژه های «آژانس توسعه بین المللی ایالات متحده» به منظور مبارزه با بیماری سرخک در غرب آفریقا فعالیت کند.

او می دانست تا زمانی که بودجه کافی برای انجام واکسیناسیون سالانه فراهم نشود، هر اقدامی با شکست روبرو خواهد شد.

با این وجود، هندرسون به «آژانس توسعه بین المللی ایالات متحده» پیشنهاد داد که مبارزه با بیماری آبله را به پروژه جاری اضافه کنند.

طرحی که او هرگز تصور نمی کرد پذیرفته شود، از طرف شخص رییس جمهوری مورد تائید قرار گرفت.

در سال ۱۹۶۵ ، لیندون جانسون، رییس جمهوری وقت، به دنبال راهی می گشت تا ایالات متحده را به نوعی با پروژه « سال همکاری های بین المللی سازمان ملل» مرتبط سازد و به همین دلیل با طرح هندرسون موافقت کرد.

هندرسون می گوید :« در یک آن، ما این طرح را در ۲۰ کشور آفریقای غربی اجرا می کردیم که بیش از ۱۰۰ میلیون نفر را تحت پوشش قرار می داد. ما سخت مشغول سازماندهی افراد و جابجایی تجهیزات و واکسن ها بودیم.»

در پایان هندرسون و همکارانش موفق شدند یک برنامه تلفیقی برای سرخک و آبله را پیاده کنند. ظرف مدت یک سال، سازمان بهداشت جهانی از طرح ریشه کنی آبله پشتیبانی کرد.

هندرسون برای رهبری تلاش های بین المللی به منظور ریشه کنی بیماری آبله در کشورهای مبتلا، برگزیده شد.

او با بودجه اندک ۲.۵ میلیون دلار توانست در کشورهای آمریکای جنوبی، کشورهای جنوب صحرای آفریقا و آسیایی، مبارزات وسیعی علیه آبله بر پا کند.

از همان ابتدا هندرسون فکر می کرد ریشه کنی امکان پذیر است.

واکسن موثر و ارزان در دسترس بود و تفنگ های تزریقی با سوزن های مخصوص این امکان را می داد که در زمان کوتاه افراد زیادی را واکسن بزنند.

بنا به گفته هندرسون، نکته مهم این بود که آنها به جای واکسینه کردن تمام افراد یک کشور، از روش مهار بیماری بر مبنای گزارش های مردمی استفاده می کردند.

هندرسون ادامه می دهد :« شما به مناطقی که وجود بیماری در آنها گزارش شده می روید و سعی می کنید دریابید که آیا موارد دیگری در اطراف وجود دارد یا خیر. سپس به مردم آن ناحیه واکسن می زنید و به نوعی یک دیوار از افراد مصون به دور این بیماری می کشید. بیماری آبله از طریق حیوانات منتقل نمی شود و فقط از طریق انسان به انسان انتقال می یابد. هر جا که این زنجیره گسسته شود، این بیماری متوقف می شود.»

هندرسون همچنین در دوران جنگ سرد از همکاری با اتحاد جماهیر شوروی استقبال کرد.

در نتیجه این تلاش ها، روسیه نه تنها تعداد انبوهی واکسن به این برنامه اهدا کرد، بلکه به هندرسون این امکان را داد که از طریق یک کانال دیپلماتیک در کشورهایی که با ایالات متحده خصومت داشتند، فعالیت های خود را ادامه دهد.

هندرسون می گوید :« سومالی یکی از کشورهایی بود که موارد ابتلا به بیماری آبله را پنهان می کرد و ما از طریق کنسولگری روسیه از این امر آگاه شدیم.»

در سال ۱۹۷۷، با مشاهده موارد ابتلا به آبله درهند، عملکرد طرح ریشه کنی هندرسون در بوته سخت ترین آزمایش ها قرار گرفت.

در آن زمان هند ۷۰۰ میلیون نفر جمعیت داشت و هندرسون برای مهار بیماری دستور جابجایی وسیع گروه ها را صادر کرد.

هندرسون می گوید :« پس از اجرای سه عملیات گسترده جستجو برای یافتن موارد ابتلا به بیماری، سازماندهی برنامه با سرعت بیشتری انجام گرفت و ما به این نتیجه رسیدیم که ظرف مدت ۱۰ روز می توانیم به ۹۰ درصد خانه ها سرکشی کنیم.»

پیروزی به دست آمده در هند، پایان خوشی را نوید می داد. در سال ۱۹۸۰ سازمان بهداشت جهانی اعلام کرد که بیماری آبله در سراسر دنیا ریشه کن شده است.

در همان موقع، هندرسون به عنوان رییس «مدرسه بهداشت عمومی جونز هاپکینز» رهسپار بالتیمور در مریلند شد. او هم زمان به عنوان مشاور ارشد علمی دولت نیز خدمت می کرد.

با بالا گرفتن احتمال استفاده از آبله به عنوان یک سلاح میکربی، هندرسون «مرکز امنیت سلاح های میکربی» را در بالتیمور واقع در مریلند، راه اندازی کرد.

این مرکز گروهی از پزشکان، مقامات رسمی بهداشت و محققین را برای مقابله با حملات میکربی گرد هم آورد.

هندرسون می گوید :« تلاش من بر آن بود که خود را برای حملاتی از این قبیل آماده کنیم و در صورت گسترش ویروس به نوعی با آن مقابله کنیم.»

هندرسون تا کنون افتخارات بسیاری کسب کرده است که می توان برای نمونه از « مدال آزادی ریاست جمهوری» و «مدال ملی دانش» نام برد. با این وجود آنچه بیش از همه به او احساس رضایت و خرسندی داده، خدمت کردن به جامعه بوده است.

هندرسون در مورد حرفه خود می گوید این کار دستاورد های بسیاری به همراه داشته است و در پایان هر روز کاری احساس می کنید که شما و همکارانتان در جهان تغییرات مثبتی به وجود آورده اید. این یک نمایش تک نفره نیست
XS
SM
MD
LG