اخیرأ گروهی از پژوهشگران دانشگاه کلمبیا با انتشار مقاله ای اعلام کردند، بالا رفتن قند خون با قوای ادراکی - شناختی انسان رابطه معکوس دارد. نتیجه این تحقیق که در ابتدای سال جدید میلادی در اختیار عموم قرار گرفت ضمن تائید این مطلب ادعا کرد اثر تخریبی قند بر کاهش جریان خون مغز منجر به نقصان حافظه می شود.
تنظیم قند خون تابع یک سلسله واکنشهای عصبی – هورمونی است که با بالا رفتن سن وآغاز میانسالی کفایت خود را از دست می دهند ونتیجه این امر بالا رفتن دائمی یا گذرای قند خون است. تا پیش از این تصور میشد که افزایش متوسط یا گذرای قند اثر سؤ و جدی در بدن نمی گذارد اما نتیجه این مطالعه خلاف این تصور را با استفاده از تکنیک های تصویر برداری پیشرفته از مغز به اثبات رساند.
پزشکان در مرکز پزشکی دانشگاه کلمبیا با تهیه تصاویر دقیق از مغز ۲۴۰ فرد مسن و اندازه گیری همزمان قند خون آنان، ارتباط بین قند خون بالا و کاهش حجم خون جاری در مغز را خصوصأ در مرکز خاطره و حافظه دور و نزدیک آشکار کردند.
به طور معمول وقتی راجع به دیابت صحبت می شود ،عواقب وخیم قلبی-عروقی ، نارسایی کلیوی و از دست رفتن بینایی باعث نگرانی ما می شود و به مغز، سیستم اعصاب مرکزی و توانائیهای شناختی کمتر فکر می کنیم. این در حالیست که با توجه به پیچیدگی های جامعه مدرن و نیاز روزافزون به فراگیری علوم و فنون جدید این مسئله از اهمیت ویژه برخوردار است.البته پیش از این ارتباط بیماری دیابت وزوال عقلی یا دمانس شناخته شده بود اما آنچه در این پژوهش مورد مطالعه قرار گرفت ، نه افزایش قند در حد بیماری دیابت بود ونه تحلیل حافظه در ابعاد وسیع زوال عقلی.
فرضیه ابتدایی این تحقیق بر اساس چند اصل ساده بنا شده است. نخست آنکه با بالا رفتن سن ،قند خون در محدوده طبیعی خود افزایش میابد، دوم اینکه افراد مسن عمومأ حافظه بدترو همچنین فعالیت کمتری دارند. ترکیب منطقی این دو گزاره و ترکیب آن با نتیجه مشاهداتی که پیش از آن بر روی حیوانات آزمایشگاهی انجام شده بود به جمع بندی زیر رسید:
«بالا رفتن تدریجی قند خون در محدوده طبیعی خود، بخشی از پدیده سالمندی و مثل چروکیدگی پوست است. اما همین میزان به ظاهر طبیعی نیز قادر به آسیب رساندن به قدرت حافظه و یادگیری انسان است تنها راه مقابله مؤثر با آن شیوه زندگی سالم همراه با رژیم غذایی بهداشتی، وزن متعادل و فعالیت فیزیکی سبک و مستمر است.
جمعه ۳۱ فروردین ۱۴۰۳ ایران ۰۹:۱۷