حمله تروریستی ۲۶ نوامبر به هتل ها و ایستگاه قطار شهرمومبای باعث شد که یکی از ابرستارگان فیلم های موسوم به بالیوود با یک رولوور زیر بالش خود شب را به صبح برساند.
آمیتا باچان روز بعد در وبلاگ خود نوشت: « من به عنوان یک هندی باید بتوانم در مملکت خودم بدون هر گونه ترس و وحشتی زندگی کنم. من خجالت زده ام که به خوانندگان این وبلاگ بگویم که دیشب پس از وقایع تروریستی در این شهر من با یک اسلحه در کنارم به خوابی پریشان فرو رفتم.»
در روزهای بعد، در حالی که جنگ خونین بین تروریست ها و کماندوهای هندی ادامه یافت آمیرخان، یکی دیگر از ستارگان معروف بالیوود در وبلاگ خود نوشت:«تروریست ها نه هندی هستند، نه مسلمان و نه مسیحی. آن ها نه به ادیان مربوط می شوند و نه به خدا ارتباطی دارند. این نوع وقایع به ما نشان می دهد که ما به عنوان مردم چقدر آسیب پذیر هستیم. ما واقعا به رهبرانی جوان، صادق، کوشا و هوشمند احتیاج داریم که به این مملکت عشق بورزند و از آن نگهداری کنند.»
چند روز پس از حملات تروریستی مومبای، شاهرخ خان، که در هندوستان از او با عنوان شاه شان نام برده می شود و در این کشور از تام کروز در دنیای غرب معروف تر است در یک گفتگوی تلویزیونی گفت:« من قرآن را به دقت خوانده ام که می گوید شما اگر یک مرد را شفا دهید تمام بشریت را شفا داده اید و اگر یک فرد را بکشید تمام بشریت را نابود کرده اید. اینجا یک اسلام وجود دارد که از خدا ریشه گرفته و اسلام دیگری که از ملاها برخاسته است.»
برخورد سیاسی با مسائل در صحنه فیلم سازی بالیوود که در سال بیش از ۲۰۰ فیلم برای جمعیتی بالغ بر سه و نیم میلیارد در هندوستان و سراسر دنیا عرضه می کند یک واقعه نادر است. هنرپیشه های بالیوودی که کار اصلی آن ها ایجاد یک دنیای خیالی برای فراموش کردن مشکلات زندگی واقعی است اغلب دخالتی در مسائل سیاسی ندارند.
بالیوود و ستارگان آن اغلب به کار توسعه مد روز، زبان و آداب و رسوم تازه برای میلیاردها تن از طرفداران خود در سراسر جهان اشتغال دارند. در بریتانیا و ایالات متحده آمریکا، فیلم های بالیوود به مهاجرین ساکن این مناطق اختصاص دارند اما در کشورهای دیگری چون مالزی، لهستان و حتی آلمان، فیلم های بالیوود مورد استقبال همگان است. فیلم های بالیوود هم از نوع سرگرم کننده و پر زرق و برق موزیکال و هم از نوع هنری و اندیشمندانه آن در سراسر دنیا تماشاگران را به خود جلب می کنند. تا حدی که استودیوهایی چون سونی و برادران وارنر نیز هم اکنون در تهیه فیلم های بالیوود مشارکت دارند.
با این وجود تا امروز، بالیوود و ستارگان آن همواره نقشی غیر سیاسی در صحنه زندگی واقعی داشته اند و از این نظر می توان آن ها را نقطه مقابل هنرپیشگان هالیوود دانست که اغلب در مسائل سیاسی و اجتماعی شرکت و دخالت دارند. حتی آن دسته از ستارگان بالیوود که به احزاب سیاسی می پیوندند تنها از لحاظ ظاهری است و بیشترجنبه تزئینی دارد و نه سیاسی.
روزنامه نگار هندی شوبها دی در یکی از مقالات تازه خود می نویسد: « دست اندرکاران بالیوود نیز چون بسیاری دیگر از طبقه متوسط هند ترجیح می دهند از صحنه پر اغتشاش سیاست روز در این بزرگترین کشور دمکراتیک جهان دور بمانند. آن ها می گویند کار ما سرگرم ساختن توده مردم است نه بیشتر و نه کم تر.
این ستارگان خود را محدود به جمهوری کوچک بالیوود کرده اند!»
اما حملات تروریستی مومبای که بیش از ۱۶۴ کشته بجای گذاشت فعالان صنعت سینمای بالیوود را نیز بر آن داشته است که از بی طرفی دست بکشند و وارد جریان اصلی وبلاگ نویسی، و راهپیمایی و تظاهرات برای صلح خواهی شوند. بالیوود در چند هفته گذشته قدم جلو گذاشته است که نه تنها علیه این حملات اظهار نظر کند بلکه حتی طالب دولتی برتر و بهتر برای هندوستان باشد.
بسیاری از ستارگان مسلمان بالیوود که تا امروز وارد مباحث دینی و اسلامی نمی شدند امروز حملات تروریستی مومبای را به شدت محکوم ساخته و آن را غیر اسلامی خوانده اند.
بنا برگفته گیان پراکشا، استاد تاریخ در دانشگاه پرینستون: « ستارگان بالیوود امروز در صدد هستند تا دینی را که از آن ها دزدیده شده مرمت کنند ونجات دهند.»
آنیل کاپور هنرپیشه ای که اخیرا در فیلم پرفروش « میلیونر زاغه نشین» شرکت داشته درمورد حملات تروریستی مومبای گفته است: « این یک نقطه عطف بوده است. من مطمئن ام که همه چیز از این پس عوض خواهد شد.»
صنعت سینمای بالیوود، نقش عظیمی در وقایع پس از حمله تروریستی ۲۶ نوامبر خواهد داشت. این نه تنها به خاطر نفوذ فرهنگی است که بالیوود داشته است بلکه به این دلیل است که این فیلم ها از هرگونه ارتباط با مذهب خودداری کرده اند.
هندوستان پس از اندونزی وپاکستان یکی از پرجمعیت ترین کشورهای مسلمان جهان محسوب می شود. اکثریت هندی و اقلیت مسلمان در این کشور از یک تاریخ طولانی ، فجیع وغم انگیز منازعه با یکدیگر برخوردارند. روابط هندی ها و مسلمانان به طور مداوم در جوششی همیشگی است و عدم اعتمادی که به ده ها سال پیش باز میگردد باعث ایجاد شورش، کشتار و حتی تروریسم در این کشور شده است.