فائزه المصری، خبرنگار صدای آمریکا
فرانک سیناترا به عنوان یکی از بهترین و خوش صدا ترین خواننده های قرن بیستم در سطح جهان شناخته شده است. او هم چنین یک بازیگر برجسته نیز به شمار می رفت اما هنرخوانندگی ، هنر بازیگری او را تحت الشعاع قرار داده بود. در کتاب تازه ای به نام «سیناترا در هالیوود» تام سنتوپیترو نور تازه ای بر زندگی حرفه ای سیناترا در صحنه فیلم و سینمای هالیوود تابانده است.
برای نوشتن درباره میراث سینمایی فرانک سیناترا، تام سنتوپیترو مجبور شد که فیلم های بسیاری را تماشا کند.
فرانک سیناترا در بیش از ۷۰ فیلم یا در نقش های کوتاه و یا در قالب شخصیت محوری این فیلم ها شرکت داشته است. علاوه بر این، ده ها کتاب و مقاله در روزنامه ها درباره سیناترا نوشته شده است.
تام سنتوپیترو می گوید:« من همه این مقالات و نوشتارها را خواندم. تمام فیلم های سینتاترا را حداقل یک بار و برخی از آن ها را چندین و چند بار تماشا کردم. خود فرانک بارها گفته بود که هر چند بعضی از این فیلم ها ارزش کلاسیک نداشتند اما برخی دیگر واقعا بی نظیر بوده اند.»
سنتوپیترو معتقد است که سیناترا در صحنه بازیگری سینما، هر از چندی که فرصت بازی در فیلم هایی را که از موضوع و داستان خوبی برخوردار بودند پیدا می کرد، به خوبی استعدادهای نهانی خود را به نمایش می گذاشت.
تام سنتوپیترو می گوید: « مهم ترین عاملی که باعث درخشش فرانک سیناترا به عنوان یک بازیگر خوب بر روی پرده نقره ای شد ارتباطی بود که او با درونی ترین احساسات خود برقرار می کرد. این هم می تواند به دلیل آموزش های خوانندگی باشد که سیناترا گرفته بود و از طریق آن یاد گرفته بود که چگونه یک ترانه را مثل یک قصه تعریف کند.»
بنا بر گفته سنتوپیترو، سیناترا هرچند در فیلم های سینمایی نقش شخصیت های خشن را بازی می کرد اما این شخصیت ها از به نمایش گذاشتن روح آسیب پذیر خود ترسی نداشتند و همین خاصیت به شخصیت های خاصی که سیناترا روی پرده سینما خلق می کرد تازگی می داد و تا امروز توانسته است تماشاگر را به سوی خود جلب کند.
چیزی که برای نویسنده کتاب سیناترا در هالیوود شگفت آور بوده این است که فرانک سیناترا حرفه بازیگری سینمای خود را بسیار جدی می گرفت.
تام سنتوپیترو در این مورد می گوید:«من فکر می کنم شاید مردم واقعا ندانند که این حرفه بازیگری چقدر برای فرانک سیناترا مهم بوده است. او واقعا دوست داشت که یک بازیگر سینما باشد و در این رشته به موفقیت برسد که رسید. او در گفتگویی با جانی کارسون در برنامه تلویزیونی تونایت شو در دهه۷۰ میلادی در پاسخ به این سئوال که مهم ترین واقعه زندگی هنری او چه بوده است می گوید: برنده شدن اسکار برای فیلم از اینجا تا ابدیت و شرکت در فیلم مردی با بازوی طلائی. مسئله شگفت آور هم این بود که او نگفت بردن جایزه گرامیز، بلکه بلافاصله درباره سینما صحبت کرد.»
بنا بر گفته سنتوپیترو: «فرانک سیناترا در دهه ۵۰ میلادی در اوج معروفیت و محبوبیت خود به عنوان یک خواننده به سر می برد. او در سال ۱۹۵۵ درپنج فیلم سینمایی موفق بازی های برجسته ای را ارائه داد. این کاری بود که هرگز پیش از این انجام نشده بود. شاید بتوان گفت که زندگی هنری سیناترا در آن دوران شباهت زیادی به آمریکا داشت. هر دو در اوج قرار داشتند اما دوران سختی در آینده در انتظار هر یک از آن ها بود. در همان دوران بود که سیناترا ترانه « من دنیا را از یک نخ آویزان کرده ام» را خوانده بود و حقیقتا هم همین طور بود.»
از معروف ترین فیلم های این دوران از زندگی حرفه ای فرانک سیناترا، فیلمی است که او به همراه رفقا و همکاران نزدیک خود موسوم به « رت پک» بازی کرده است.
این فیلم که هنوز مورد توجه است با شرکت سیناترا، دین مارتین، سامی دیویس، پیتر لافورد وجویی بیشاپ بیش از 50 سال پیش ساخته شده است. در دهه شصت میلادی، فرانک سیناترا ضمن خواندن به همراه دوستان خود در کاباره های لاس وگاس و خوشگذرانی شبانه روزی در این شهر، در فیلم ها هم بازی می کرد و در طول این دوران او بیش از چهار ساعت در شب وقت خوابیدن نداشت. شیوه زندگی سیناترا و رفقایش در این دوران بود که لاس وگاس را به شهرت و اهمیت امروزی آن به عنوان زمین بازی بزرگسالان رساند.
در همین دوران یکی از نزدیک ترین دوستان فرانک سیناترا ، رییس جمهور منتخب آن دوران، جان اف کندی بود. یکی از بهترین فیلم های سیناترا و گروه رت پک در این دوران فیلم معروف اوشن الون بود که به تازگی یکبار دیگر با شرکت جورج کلونی بازسازی شده است.
کتاب سیناترا در هالیوود ، تاثیری که بینگ کرازبی بر روی سیناترا داشته است را نیز مورد بررسی قرار داده است. در این کتاب از دورانی نوشته شده است که سیناترا یک خواننده ناشناخته بود و پس از تماشای بینگ کرازبی بر روی صحنه، به همسر آن دوران خود باربارا می گوید: « من یک روز روی همین صحنه آواز خواهم خواند.»
بنا بر نوشته سنتوپیترو، زندگی هنری فرانک سیناترا از روی الگویی از بینگ کرازبی برداشته شده است. او می خواست چون کرازبی هم خواننده باشد و هم بازیگر سینما و در هر دو کار هم بی نهایت موفق، و دقیقا همین کار را هم انجام داد.
مادر فرانک سیناترا، دالی، نیز یکی از شخصیت های تاثیرگذار در زندگی او بوده است:« هیچ کس به جز دالی نمی توانست به فرانک بگوید که چکار کند یا چکار نکند. دالی زنی پیشتاز از نظر اجتماعی و فعال در سیاست های حزب دمکرات بود.
او فرانک را بی نهایت دوست داشت اما این دو دائما با یکدیگر جر و بحث می کردند. هر دو آن ها سرکش و مغرور بودند. فرانک همیشه درصدد بود که به مادرش ثابت کند می تواند برای خودش کسی باشد، که می تواند یک ستاره باشد. این موتور پنهان پشت فعالیت ها و موفقیت های هنری فرانک سیناترا بود.»
در کتاب سیناترا در هالیوود، نویسنده هم چنین روابط فرانک سیناترا را با زنان متعدد زندگی او بررسی کرده است.
سنتوپیترو می نویسد: از لحاظ کار با زنانی که در نقش مقابل با سیناترا بازی می کردند، اگر آن ها تیزبین و هوشیار بودند مشکلی نبود اما در غیر این صورت موجب بی حوصلگی فرانک می شدند. اما در کل او روابط خوبی با بازیگران نقش مقابل خود داشت.
از لحاظ روابط عاشقانه با زنان مشهور، رابطه عاشقانه سیناترا با اوا گاردنر، هنرپیشه زیبای قدیمی یکی از جنجال برانگیز ترین روابط عاشقانه او محسوب می شود. عشق شدید این دو به این دلیل که نه می توانستند با هم و نه بدون یکدیگر زندگی کنند هنوز هم شگفت انگیز است.
فرانک سیناترا علیرغم موفقیت های چند جانبه هنری بنا بر نوشته سنتوپیترو در دوران میان سالی و دوران پس از آن هرگز نتوانست نقش مناسبی برای بازیگری در سینما پیدا کند.
سنتوپیترو می نویسد: «هالیوود محل درخشش هنرپیشه های جوان است. این مسئله امروز بیش از همیشه مشهود است. سیناترا حتی دخترخود تینا را رسما استخدام کرد که فیلمنامه های مختلف را بخواند و مناسب ترین آن ها را برای او انتخاب کند. اما پیدا کردن یک نقش خوب برای یک مرد ۵۰، ۶۰ و یا هفتاد ساله کار آسانی نبود. به نظر من در پایان زندگی با از دست دادن صدا، سیناترای بازیگر بر سیناترای خواننده ارجحیت پیدا کرده بود. »
در نهایت خواننده کتاب سیناترا در هالیوود موارد جالب توجه و تازه ای را در باره این هنرمند کشف خواهد کرد که نه تنها یک خواننده و شخصیت معروف بود بلکه بخش عمده ای از تاریخ هالیوود به شمار می رود.
فرانک سیناترا به عنوان یکی از بهترین و خوش صدا ترین خواننده های قرن بیستم در سطح جهان شناخته شده است. او هم چنین یک بازیگر برجسته نیز به شمار می رفت اما هنرخوانندگی ، هنر بازیگری او را تحت الشعاع قرار داده بود. در کتاب تازه ای به نام «سیناترا در هالیوود» تام سنتوپیترو نور تازه ای بر زندگی حرفه ای سیناترا در صحنه فیلم و سینمای هالیوود تابانده است.
برای نوشتن درباره میراث سینمایی فرانک سیناترا، تام سنتوپیترو مجبور شد که فیلم های بسیاری را تماشا کند.
فرانک سیناترا در بیش از ۷۰ فیلم یا در نقش های کوتاه و یا در قالب شخصیت محوری این فیلم ها شرکت داشته است. علاوه بر این، ده ها کتاب و مقاله در روزنامه ها درباره سیناترا نوشته شده است.
تام سنتوپیترو می گوید:« من همه این مقالات و نوشتارها را خواندم. تمام فیلم های سینتاترا را حداقل یک بار و برخی از آن ها را چندین و چند بار تماشا کردم. خود فرانک بارها گفته بود که هر چند بعضی از این فیلم ها ارزش کلاسیک نداشتند اما برخی دیگر واقعا بی نظیر بوده اند.»
سنتوپیترو معتقد است که سیناترا در صحنه بازیگری سینما، هر از چندی که فرصت بازی در فیلم هایی را که از موضوع و داستان خوبی برخوردار بودند پیدا می کرد، به خوبی استعدادهای نهانی خود را به نمایش می گذاشت.
تام سنتوپیترو می گوید: « مهم ترین عاملی که باعث درخشش فرانک سیناترا به عنوان یک بازیگر خوب بر روی پرده نقره ای شد ارتباطی بود که او با درونی ترین احساسات خود برقرار می کرد. این هم می تواند به دلیل آموزش های خوانندگی باشد که سیناترا گرفته بود و از طریق آن یاد گرفته بود که چگونه یک ترانه را مثل یک قصه تعریف کند.»
بنا بر گفته سنتوپیترو، سیناترا هرچند در فیلم های سینمایی نقش شخصیت های خشن را بازی می کرد اما این شخصیت ها از به نمایش گذاشتن روح آسیب پذیر خود ترسی نداشتند و همین خاصیت به شخصیت های خاصی که سیناترا روی پرده سینما خلق می کرد تازگی می داد و تا امروز توانسته است تماشاگر را به سوی خود جلب کند.
چیزی که برای نویسنده کتاب سیناترا در هالیوود شگفت آور بوده این است که فرانک سیناترا حرفه بازیگری سینمای خود را بسیار جدی می گرفت.
تام سنتوپیترو در این مورد می گوید:«من فکر می کنم شاید مردم واقعا ندانند که این حرفه بازیگری چقدر برای فرانک سیناترا مهم بوده است. او واقعا دوست داشت که یک بازیگر سینما باشد و در این رشته به موفقیت برسد که رسید. او در گفتگویی با جانی کارسون در برنامه تلویزیونی تونایت شو در دهه۷۰ میلادی در پاسخ به این سئوال که مهم ترین واقعه زندگی هنری او چه بوده است می گوید: برنده شدن اسکار برای فیلم از اینجا تا ابدیت و شرکت در فیلم مردی با بازوی طلائی. مسئله شگفت آور هم این بود که او نگفت بردن جایزه گرامیز، بلکه بلافاصله درباره سینما صحبت کرد.»
بنا بر گفته سنتوپیترو: «فرانک سیناترا در دهه ۵۰ میلادی در اوج معروفیت و محبوبیت خود به عنوان یک خواننده به سر می برد. او در سال ۱۹۵۵ درپنج فیلم سینمایی موفق بازی های برجسته ای را ارائه داد. این کاری بود که هرگز پیش از این انجام نشده بود. شاید بتوان گفت که زندگی هنری سیناترا در آن دوران شباهت زیادی به آمریکا داشت. هر دو در اوج قرار داشتند اما دوران سختی در آینده در انتظار هر یک از آن ها بود. در همان دوران بود که سیناترا ترانه « من دنیا را از یک نخ آویزان کرده ام» را خوانده بود و حقیقتا هم همین طور بود.»
از معروف ترین فیلم های این دوران از زندگی حرفه ای فرانک سیناترا، فیلمی است که او به همراه رفقا و همکاران نزدیک خود موسوم به « رت پک» بازی کرده است.
این فیلم که هنوز مورد توجه است با شرکت سیناترا، دین مارتین، سامی دیویس، پیتر لافورد وجویی بیشاپ بیش از 50 سال پیش ساخته شده است. در دهه شصت میلادی، فرانک سیناترا ضمن خواندن به همراه دوستان خود در کاباره های لاس وگاس و خوشگذرانی شبانه روزی در این شهر، در فیلم ها هم بازی می کرد و در طول این دوران او بیش از چهار ساعت در شب وقت خوابیدن نداشت. شیوه زندگی سیناترا و رفقایش در این دوران بود که لاس وگاس را به شهرت و اهمیت امروزی آن به عنوان زمین بازی بزرگسالان رساند.
در همین دوران یکی از نزدیک ترین دوستان فرانک سیناترا ، رییس جمهور منتخب آن دوران، جان اف کندی بود. یکی از بهترین فیلم های سیناترا و گروه رت پک در این دوران فیلم معروف اوشن الون بود که به تازگی یکبار دیگر با شرکت جورج کلونی بازسازی شده است.
کتاب سیناترا در هالیوود ، تاثیری که بینگ کرازبی بر روی سیناترا داشته است را نیز مورد بررسی قرار داده است. در این کتاب از دورانی نوشته شده است که سیناترا یک خواننده ناشناخته بود و پس از تماشای بینگ کرازبی بر روی صحنه، به همسر آن دوران خود باربارا می گوید: « من یک روز روی همین صحنه آواز خواهم خواند.»
بنا بر نوشته سنتوپیترو، زندگی هنری فرانک سیناترا از روی الگویی از بینگ کرازبی برداشته شده است. او می خواست چون کرازبی هم خواننده باشد و هم بازیگر سینما و در هر دو کار هم بی نهایت موفق، و دقیقا همین کار را هم انجام داد.
مادر فرانک سیناترا، دالی، نیز یکی از شخصیت های تاثیرگذار در زندگی او بوده است:« هیچ کس به جز دالی نمی توانست به فرانک بگوید که چکار کند یا چکار نکند. دالی زنی پیشتاز از نظر اجتماعی و فعال در سیاست های حزب دمکرات بود.
او فرانک را بی نهایت دوست داشت اما این دو دائما با یکدیگر جر و بحث می کردند. هر دو آن ها سرکش و مغرور بودند. فرانک همیشه درصدد بود که به مادرش ثابت کند می تواند برای خودش کسی باشد، که می تواند یک ستاره باشد. این موتور پنهان پشت فعالیت ها و موفقیت های هنری فرانک سیناترا بود.»
در کتاب سیناترا در هالیوود، نویسنده هم چنین روابط فرانک سیناترا را با زنان متعدد زندگی او بررسی کرده است.
سنتوپیترو می نویسد: از لحاظ کار با زنانی که در نقش مقابل با سیناترا بازی می کردند، اگر آن ها تیزبین و هوشیار بودند مشکلی نبود اما در غیر این صورت موجب بی حوصلگی فرانک می شدند. اما در کل او روابط خوبی با بازیگران نقش مقابل خود داشت.
از لحاظ روابط عاشقانه با زنان مشهور، رابطه عاشقانه سیناترا با اوا گاردنر، هنرپیشه زیبای قدیمی یکی از جنجال برانگیز ترین روابط عاشقانه او محسوب می شود. عشق شدید این دو به این دلیل که نه می توانستند با هم و نه بدون یکدیگر زندگی کنند هنوز هم شگفت انگیز است.
فرانک سیناترا علیرغم موفقیت های چند جانبه هنری بنا بر نوشته سنتوپیترو در دوران میان سالی و دوران پس از آن هرگز نتوانست نقش مناسبی برای بازیگری در سینما پیدا کند.
سنتوپیترو می نویسد: «هالیوود محل درخشش هنرپیشه های جوان است. این مسئله امروز بیش از همیشه مشهود است. سیناترا حتی دخترخود تینا را رسما استخدام کرد که فیلمنامه های مختلف را بخواند و مناسب ترین آن ها را برای او انتخاب کند. اما پیدا کردن یک نقش خوب برای یک مرد ۵۰، ۶۰ و یا هفتاد ساله کار آسانی نبود. به نظر من در پایان زندگی با از دست دادن صدا، سیناترای بازیگر بر سیناترای خواننده ارجحیت پیدا کرده بود. »
در نهایت خواننده کتاب سیناترا در هالیوود موارد جالب توجه و تازه ای را در باره این هنرمند کشف خواهد کرد که نه تنها یک خواننده و شخصیت معروف بود بلکه بخش عمده ای از تاریخ هالیوود به شمار می رود.