سی بی جی بی نيويورک، مهمترين باشگاه موسيقی راک دنيا تعطيل شد

در نخستين ساعات بامداد صبح امروز، دوشنبه، معروف‌ترين کلوب راک دنيا، کلوب CBGB نيويورک، که مهم‌‌ترين گروه‌های راک دهه‌های اخير کار خود را آنجا شروع کردند، درهای خود را برای هميشه به روی علاقمندان موسيقی راک بست. و به قول برخی از صاحبنظران، با بسته شدن اين کلوب، انگار يک عصر در موسيقی راک خاتمه پيدا کرد.

اسم اين باشگاه خلاصه Country, Blue Grass and Blues هست يعنی سه جور از موسيقی مردمی آمريکا که اتفاقا نوع موسيقی ای نبود که دراين کلوب اجرا می شد. بغل آن هم يک کلوب ديگه به صورت ضميمه CBGB وجود داشت به نام CBGB OMFUG که به معنی Other Music for Uplifting Gormandizers که مثلا به فارسی مي‌شود موسيقی ديگر برای حال دادن به شکم چرانان.

هر چند که بعضی مي‌گويند بسته شدن اين باشگاه، آنهم در شهری که دهها کلوب و تالار هر شب گروه های راک معروف و غيرمعروف متعددی را عرضه مي‌کنند، به معنی پايان هيچ چيز نيست مگر پايان عمر همان کلوب، ولی اين جور خبرها فرصتی است برای قلمفرساتی و يادآوري. مثلا نيويورک تايمز خبر بسته شدن اين کلوب را در صفحه اولش گذاشته است با عکس خانم پتی اسميت، هنرمند برجسته موسيقی پانک و راک، و حتی در ستون مقاله‌ها هم يک مقاله احساساتی در باره تاريخچه اين کلوب چاپ کرده از موسيقيدان پانک آقای ريچارد هل Richard Hell، که حالا نويسنده و منتقد شده است.

باشگاه سی بی جی بی يک مرکز فرهنگی تاريخی است، و اهميت آن از جمله به اين خاطر است که برخلاف خيلی از باشگاه‌های عمده قديمی همزمانش مثل ماد کلاب و ريتز و نظائر آن، اين باشگاه تداوم داشت.

خيلی از چهره های سرشناس موسيقی راک امروز کارشان را آنجا شروع کردند، و خيلی از روشنفکران برجسته، دوران جوانی شان را آنجا گذراندند. مثلا، واسلاو هاول، نويسنده چک که بعد از سقوط کمونيسم از زندان بيرون آمد و يکراست رفت به کاخ رياست جمهوری چک، چند سال پيش که برای سخنرانی در سازمان ملل به نيويورک آمده بود، از دست محافظان آمريکائی و چکی اش فرار کرد و با دوست قديمی ميلوش فورمن، کارگردان برجسته که در دانشگاه کلمبيا درس می ده، رفت به کلوب سی بی جی بی که يکی دو ساعت در فضای اونجا به ياد قديم هاش بگذرانه.

سی بی جی بی در دسامبر 1973 درهايش را باز کرد. در آن موقع موسيقی راک داشت دستخوش تحول می شد و اين کلوب در خط اول جبهه قرار گفت. بين سالهای 1974 تا 1976 اگر به اين کلوب سر مي‌زدي، ببين چه گروه‌هائی را می ديدي... کسانی که به تاريخ موسيقی راک آشنا هستند ازاين اسامی که من خواهم گفت کله شان سوت می کشد: از گروه پانک عمده‌ای مثل Television شروع می کنيم، بعد رامونز Ramones که به نوعی مبتکران يک خط اصلی از موسيقی پانک هستند، بعد گروه Suicide و گروه Patti Smith که شاعر پانک لقب گرفت و يک جنبش هنری راه انداخت، بعد گروه Blondie که اومد راک و پانک و ديسکو را با هم قاطی کرد، بعد The Dictators بعد Heartbreakers بعد Talking Heads بعد Richard Hell و Dead Boys. اينها که گفتم قديمي‌هاش هستند.

خانم پتی اسميت، که دو سال پيش سی امين سالگرد انتشار اولين آلبومش را در همين کلوب سی بی جی بی جشن گرفت ديشب، يکشنبه شب، برای جمعی آخرين برنامه اين کلوب را اجرا مي‌کرد که سی و دو سال پيش، هنگامی که اين کلوب باز شد، هنوز به دنيا نيامده بودند.

خانم پتی اسميت، ضمن شعرخوانی و اجرای قطعاتی از اولين و آخرين آلبومش، Horses ضمنا با خواندن فهرستی از اسامی هنرمندان درگذشته موسيقی راک و پانک، اشک به چشم آورد و چشم‌های خيلی از حاضران را تر کرد.

از جمله چهره های سرشناس موسيقی پانک که ديگر در ميان ما نيستند، بايد از جوئی رامون اسم برد، از گروه پيشتاز پانک راک رامون که سی بی جی بی را خانه خود می دانستند.

جالب است که کلوب CGGB در اين سی و چند ساله تغييری در ظاهر و دکور و ساختمانش نداد و به قول نيويورک تايمز تقريبا همانطور که باز شده بود بسته شد. اين کلوب طبقه اول يک ساختمان قديمی است که بالاش الان پناهنگاهی است برای ولگردهای خياباني...

تنها تغييری که کرد اين بود که کف سالنش به تدريج فرسوده تر شد، ديوارهاش از پوسترهای سی سال گروه های مختلف که روی هم چسبانده شده بودند، کلفت تر شد و دود و گردوخاک همه جای آن را فرا گرفته بود، ولی هر شب صدها نفر جلوی اين کلوب صف می بستند که يکی از سه چهار گروهی که آنجا می نواخت را روی صحنه کج آن که ته يک سالن دراز و تاريک قرار د اشت، تماشا کنند، به خصوص برای اينکه sound system آن که به تدريج بهتر شده بود، در ميان کلوبهای شهر رقيب نداشت.

ديشب بيرون در صف طولانی بود، بيشتر از علاقمندان پتی اسميت، تا کلوب سی بی جی بي. مثلا دختر خانمی که سنش قد نمی داد به اينکه دوره های قبلی اين کلوب را به خاطر داشته باشد، در مصاحبه ای با خبرنگار کانال محلی تلويزيون ABC می گويد به خاطر ديدن پتی اسميت آمده است.

خانم پتی اسميت، ملکه پانک راک، که با اجرای خودش از ترانه های قديمی به آخرين شب کلوب سی بی جی بی جلوه و اهميت داده بود، روی صحنه با سخنانش سعی کرد از اهميت بسته شدن آن بکاهد و مخصوصا گفت که جوانها بالاخره جای ديگری را پيدامی کنند، خرابه ای که هيچکس نمی خواهد و يک نفر پيدا می شود مثل هيلی کريستال Hilly Kristal صاحب کلوب CBGB که به کار آنها اعتقاد پيدا کند و آنها را روی صحنه بگذارد که کارشان را بکنند، و تاکيد کرد که همه می توانند اين کار را بکنند در هرجای دنيا.

ديشب از همه تلويزيون‌های دنيا به CBGB فيلمبردار فرستاده بودند،از جمله از اروپا و ژاپن که اين باشگاه را مي‌شناسند. فيلمبردار ها آخرين لحظات کار يک کلوب تاريخی را که همه مي‌خواستند بگويند مهم ترين کلوب راک دنيا بود، ثبت کنند.

خانم پتی اسميت بعد از اينکه مردم از کلوب بيرون رفتند و خلوت شد، روی صحنه برگشت و ضمن زدن يکی دو تا ترانه برای دوربينها، سنجاقک‌هائی برای زدن روی يخه لباس بين مردم توزيع کرد که روی آنها نوشته شده بود «آنچه مي‌ماند، فردا است!»