ترجمه تاثير به سزائی در پيشرفت فرهنگ و ادب کشورها ميگذارد.
«مديا کاشيگر»، نويسنده و مترجم ادبی ايران، ميگويد ترجمه يک تخصص است و يک مترجم بايد حد اقل چهار تخصص داشته باشد که عبارتند از: تخصص در زبان مبدأ، زبان مقصد، فن ترجمه و نويسندگی، و تخصص در زمينه موضوعی که در دست ترجمه است.
ترجمه يک امر هنری و تخصصی، در عين حال نسبی است.
کاشيگر ميگويد مترجمی حدقل چهار ديپلم می خواهد، يعنی، مترجم نه تنها بايد کارشناس زبان خود باشد، بلکه بايد کارشناسی زبانی را که در دست ترجمه داردنيز، داشته باشد و در موضوعی که می خواهد ترجمه کند متخصص شود ، بعد به سراغ اصول و فن نويسندگی و ترجمه برود. هر زبان دانی مترجم نيست، بلکه کار ترجمه يک کار تخصصی است.
کاشيگر ميافزايد در فرانسه، شرط ورود به رشته ترجمه اين است که داوطلبان حداقل دو سال تحصيلات دانشگاهی داشته باشند، و غير از زبان مادری، دو زبان ديگر را در حد زبان مادری بلد باشند.
ولی متاسفانه در ايران نود و نه درصد کسانيکه از دانشگاه فارغ التحصيل ميشوند وارد اين زمينه نميشوند و متاسفانه کار ترجمه در دست کسانيست که اکثراً تخصص ندارند.