قربانی: قصه ای چهل و دو ميليونی
از شمار انسان هائی که در گوشه و کنار جهان به ويروس بالقوه مرگبار اچ آی وی آلوده شده اند آماری دقيق و يا حتی نزديک به واقع وجود ندارد. اما رقم متکی به موارد شناخته شده وثبت شده آن تکان دهنده و ترسناک است.
چهل و دو ميليون نفر.
هريک از اين چهل و دو ميليون نفر از نحوه برخورد و مقابله خود با اين ويروس قصه ای عموما تلخ دارند که سينما بعضی از آنها را مجسم و مصورساخته است. قربانی، ساخته فرخ انصاری بصير، نويسنده و کارگردان ايرانی، يکی از آنهاست.
ازسيامک دهقانپور:
قربانی داستان زنی بنام سمنو ست که کودکی اش با فقر آغاز ميشود، مورد تجاوز قرار ميگيرد، و هنگامی که فکر ميکند ازدواج می تواند سرو سامانی به زندگی اش بدهد شهوترانی شوهرش او را به ويروس اچ آی وی آلوده ميکند. سمنو برای انتقام به اسلحه ای متوسل ميشود که خود قربانی آن بوده است.
فرخ انصاری بصير که فيلمنامه را بر اساس مطالعاتی تحقيقاتی و تجربياتی شخصی نوشته است، در باره انتخاب زندگی سمنو برای فيلم قربانی ميگويد: « با زنی به صورت اتفاقی آشنا شدم که کمابیش در بخشی از فیلم انعکاس یافته است. این خانم در باره ی اینکه می تواند ضمن تن فروشی براحتی آدم بکشد با من صحبت کرد و گفت می تواند یک هفت تیر را براحتی باز و بسته کند. من آن موقع فکر کردم اگر این اسلحه ی آهنین به یک اسلحه ی خونی یا درونی یعنی ویروس اچ آی وی مبدل شود، چه فاجعه ای می تواند رخ دهد.»
فرخ انصاری بصير با ساختن فيلم قربانی بعضی از حوزه های ممنوعه سينمای پس از انقلاب اسلامی در ايران را پشت سر گذاشته که نمايش تمثيلی روابط جنسی از جمله آنهاست. انصاری بصير که ترجمه چند کتاب سينمائی، فيلم های داستانی " عاشق کوچک" ، " آخرين لحظه" ، " شير و شمشير " و مستند "سينمای ايران از تولد تا تولد دوباره" بخشی از کارنامه هنری اوست ، از دشواريهائی ميگويد که در ساختن فيلم قربانی با آنها روبرو بوده است: « ما هشتاد بازیگر زن را تست زدیم که بعضی هایشان برای اینکه باید برای بازی در نقش سمنو موهای سرشان را می تراشیدند از بازی سرباز زدند و یا در واکنش به مسائل مطرح شده در فیلمنامه در ارتباط با امر آمیزش صریحا به من می گفتند در ساخت فیلم تجدید نظر کنم. علاوه بر این مشکلات من یک برگ مجوز تولید در اختیار نداشتم و به همین دلیل مجبور بودم فیلمبرداری را به مکانهایی خاص محدود کنم تا بتوانم اولین فیلم جدی ای را که به بیماری ایدز از منظر امر آمیزش می نگرد، بسازم.»
رنگ، ديالوگ و گرافيک سه عامل چشم گير و مورد استفاده فرخ انصاری بصير در فيلم قربانی است که خط داستانی معماگونه ای دارد و مخاطب را در مقابل پرسش هائی بيشمار قرار ميدهد.