از سال ۱۸۶۱ که درهای هتل بوریواژ در حاشیه دریاچه لما ( دریاچه ژنو ) در شهر لوزان سوییس بر روی میهمانانش باز شد تا امروز، این هتل زیبا و مجلل پذیرای افراد سرشناس بسیاری بوده است. پیش از آنکه حساس‌ترین مرحله از مذاکرات هسته‌ای میان بلند پایه ترین مقام‌های آمریکایی و ایرانی در اتاق‌های مشرف به چشم‌انداز زیبا و مه گرفته رو به روی این هتل برگزار شود و رسانه‌هایی از چهار گوشه جهان را روانه لوزان کند، هتل بوریواژ شاهد گفتگوها‌ی تاریخ ساز دیگری هم بوده است.
در تابستان سال ۱۹۲۳، پس از چند سال گفتگو میان قدرت‌های پیروز در جنگ جهانی اول و امپراطوری عثمانی، پیمان لوزان در یکی از سالن‌های همین هتل به امضا رسید. پیمانی که در نهایت به فروپاشی امپراطوری عثمانی و تشکیل ترکیه مدرن منجر شد.
حالا پس از نزدیک به یک قرن بعد، قرار است سرنوشت بیش از یک‌سال مذاکره فشرده ایران و شش قدرت جهانی تا یازدهم فروردین ماه در اتاق‌های همین هتل رقم بخورد. مذاکراتی که هدفش پایان دادن به سالها مناقشه هسته‌ای ایران از طریق یافتن راه حلی برای اثبات ماهیت صلح آمیز برنامه هسته ای این کشور در مقابل رفع تحریم‌ها است.
یکبار دیگر شمارش معکوس آغاز شده و بسیاری معتقدند پیشرفت‌های اصلی در ساعت‌ها و لحظه‌های پایانی می‌تواند رخ دهد.
یک مقام ارشد وزارت خارجه آمریکا پیش از آغاز این دور از گفتگوها‌ی هسته‌ای در لوزان به خبرنگاران گفته است پیشرفت‌های حاصل شده در مذاکرات هفته گذشته در لوزان بیش از هر دور دیگری از گفتگو بوده. او با این حال تاکید می‌کند ضرب الاجل تعیین شده از سوی ایران و گروه موسوم به پنج بعلاوه یک برای رسیدن به چارچوب توافق جامع، آنها را مجبور به پذیرش توافق بد نمی‌کند.
در ساعت‌های باقی مانده تا یازدهم فروردین، کار یافتن راه حل برای مولفه‌های اصلی تشکیل دهنده یک توافق جامع ادامه خواهد داشت تا طرفین به درکی مشترک از اصول توافق احتمالی برسند.
به گفته حمید بعیدی نژاد یکی از اعضا هیات مذاکره کننده ایران، در صورت رسیدن به این راه حل‌ها چیزی مکتوب و یا امضا نخواهد شد. هنوز مشخص نیست «تفاهم بر روی اصول» یا «چارچوب توافق» در چه غالب و با چه میزان جزئیات به صورت علنی اعلام شود.