منوچهر زندی، نایب رئیس انجمن جهانی ورزشی نویسان در نوشتاری که در اختیار بخش ورزش تلویزیون صدای آمریکا قرار داده به موضوع حذف احتمالی کشتی از بازیهای المپیک تابستانی پرداخته است.
مطالبی که در این نوشتار به آن اشاره شده افق جدیدی را برای فهم بهتر اخذ چنین تصمیمی از سوی مسئولان اجرایی کمیته بین المللی المپیک پیش چشم باز می کند. هر چند که نقطه نظرات ایشان قطعا نظرات ورزش صدای آمریکا نیست، اما خواندن آن نیز خالی از لطف نیست.
خبر حذف کشتی در المپیک ۲۰۲۰ خیلی ها را در ایران شوکه کرد. در حالیکه این کشمکش مدتهاست در مورد کشتی و وزنه برداری در کمیته بین المللی المپیک جریان دارد تا امروز که زورداران در این ارگان بین المللی موفق شدند، آنجا که کشورهای ایتالیا، آمریکا، روسیه، سوئیس ، چین ، آلمان و یکی دو کشور دیگر بین ۳ تا ۵ عضو در بین حدود یکصدو هشت عضو ان. او. سی. دارند و کشور ما پس از فاجعه حذف احمقانه هاشمی طبا هیچ نماینده ای ندارد.
خوب آیا ۵ آمریکائی عضو که ندانسته همگی باید در کلوپهای گلف که محل تفریح و بیزینس آنهاست باید طرفدار حضور گلف در المپیک باشند یا کشتی پیزوری؟ ایتالیائی ها چطور ؟ سوئیس ها باید هوادار کلوپ داران میلیاردر گلف باشند یا کشتی که دو ریال پول نمی سازد . کمیته المپیک باید هوای کشتی را داشته باشد که با بد بختی اسپانسر می یابد یا گلف که رولکس و لونژین و یا ب.ن.پ و... توی صف ایستادهاند که میلیاردی بپردازند ؟
یک نگاه به کشورهائی که شانس گرفتن مدال در کشتی دارند میگوید فقط روسیه در بین غولهای کمیته بین المللی المپیک است. وگرنه ۸۰ درصد کسانی که تصمیم گیر هستند اصلا در کشتی هیچ سودی ندارند و اگر تا حالا هم کشتی در المپیک که دیگر کامالا حرفه است دوام آورده دولتی سر آدمهای زورداری مثل مارتینتی و میزبانانی مثل کشورهائی مثل کره ، شوروی سابق ، و آمریکا-که از بخت های مهم بردن مدال بودند- بود.
نداشتن تماشاگر در المپیک لندن و توزیع 18مدال طلا . زور دیگر رشته های پولدار در کنار اعضای پول دوست آی . او سی. فرصت مناسبی برای حذف این رشته شد. رشته ای که بخشی از تاریخ المپیک است.
و برای ما ایرانیها خطر بعدی وزنه برداری است که آن هم روی لبه سقوط است زیرا همانگونه که مارتینتی دیگر تا سال ۲۰۲۰ رئیس فدراسیون کشتی نیست که برای آن روز دلش بسوزد، دوران ریاست آقای تاماش آیان هم در وزنه برداری به پایانش نزدیک است و با رفتن این دیگر عضو م.اف.ی.ا.ی ورزش جهان، نوبت وزنه برداری هم بزودی فرا خواهد رسید.
با اینکه هنوز تا تصویب نهائی بیرون افتادن کشتی از محدوده رشته های قطعا حاضر در دربازیهای 2020باید تا ماه سپتامبر و اجلاس آی. او. سی.در آرژانتین صبر کرد ولی به نظر می رسد که خوش خیالی مدیران فیلا کار کشتی را خراب کرده و کشتی جائی را از دست داد که رقیبانش برای به دست آوردن آن سالها زحمت کشیده بودند.
حال اینکه آیا مارتینتی تمام توان خود را برای حفظ جایگاه کشتی به کار برده یا نه بحثی جداگانه است ولی اینکه دیگر رشته ها برای بقا خود جنگیده اند بحثی واضح و کم کاری و خوش خیالی رهبران فیلا هم غیر قابل اغماض است، آنهم رشته ای که مدتهاست در معرض حمله است و قلدرهائی در جهان ورزش چشم به جایش داشتند. به همین علت بود که زمان کشتی به دو تا دو دقیقه تقلیل یافت،, هشت وزن به هفت وزن تغییر یافت، کشتی زنان به برنامه ها اضافه شد، قوانینی مثل " چس +چس" به کار گرفته شد تا بلکه کشتی جذابتر شود و اسپانسر و طرفدار بیشتری پیدا کند ولی این همه کافی نبود، دیگران میخواستند بیایند و صندلی کشتی در المپیک ها از جمله لرزان ترین ها بود.
گرچه کشتی از ۷۰۰ سال قبل از میلاد در المپیک بوده و شاید از جمله ورزشهائی بوده که انسانهای اولیه هم بدان می پرداخته اند و علی الاصول نباید جایش را تقدیم پنجگانه مدرن یا گلف و اسکواش کرد ولی بهر حال در هر گوشه از جهان ورزشی محبوب است که در دیگر بخشهای دنیا طرفدار زیادی ندارد و به همین علت حضور در المپیک طرفداران بسیاری دارد و باید بر سر نگاهداری یا کسب جا جنگید. در این بین شاید رشته هائی مثل شنا ، دوومیدانی، والیبال، بسکتبال وچند رشته دیگر در حاشیه امنیت بودند و هستند اما خوش خیالی راجع به کشتی که ایرادات فروانی دارد - که قبلا به بخشی از آنها اشاره شد - اشباه مهلکی بود که تیم مارتینتی مرتکب آن شد.
ضمن اینکه بودن سامارانش جونیور در جایگاه نایب رئیسی فدراسیون جهانی پنجگانه مدرن در روزهای سخت تصمیم گیری در لوزان را نیز نباید از نظر دور داشت.
... و اما حالا ایران که از این بابت به شدت صدمه خواهد خورد باید:
اول آرزو کند که مارتینتی که گویا در این روزهای سخت معلوم نیست در تایلند چه می کند، راه بیفتد دوره و با بهره گیری از مافیای ورزش سوئیس، سعی در تغییر عقیده آی. او . سی. کند.
به تبع همین اصل هم یک نفر که از ورزش چیزی سرش میشود به آقای وزیر بفرماید که شما در مقامی از ورزش جهان نیستید که بتوانید در این باره مستقیم به آی.او.سی. شکایت کنید و اگر که چنین کار نا پخته ای صورت بگیرد،خواهند دانست که وزیر ورزش کشور ما از سیستم اجرائی ورزش جهان مطلع نیست و این از اعتبار اندک ورزش ایران در جهان نیز خواهد کاست . بدین جهت حداکثر کاری که میتوان انجام داد، فشار به فیلا و آقای مارتینتی است و بس .
دوم اگر که در آرژانتین کشتی رفت قاطی باقالی ها،که به احتمال قریب به یقین چنین خواهد شد ، آرزو کنیم که استانبول قادر باشد مادرید و توکیو را ببرد تا بتواند از بین هفت-هشت رشته بیرون مانده، به عنوان میزبان و با استفاده از حق میزبانی کشتی را به بازیهای ۲۰۲۰ بیاورد.
مطالبی که در این نوشتار به آن اشاره شده افق جدیدی را برای فهم بهتر اخذ چنین تصمیمی از سوی مسئولان اجرایی کمیته بین المللی المپیک پیش چشم باز می کند. هر چند که نقطه نظرات ایشان قطعا نظرات ورزش صدای آمریکا نیست، اما خواندن آن نیز خالی از لطف نیست.
خبر حذف کشتی در المپیک ۲۰۲۰ خیلی ها را در ایران شوکه کرد. در حالیکه این کشمکش مدتهاست در مورد کشتی و وزنه برداری در کمیته بین المللی المپیک جریان دارد تا امروز که زورداران در این ارگان بین المللی موفق شدند، آنجا که کشورهای ایتالیا، آمریکا، روسیه، سوئیس ، چین ، آلمان و یکی دو کشور دیگر بین ۳ تا ۵ عضو در بین حدود یکصدو هشت عضو ان. او. سی. دارند و کشور ما پس از فاجعه حذف احمقانه هاشمی طبا هیچ نماینده ای ندارد.
خوب آیا ۵ آمریکائی عضو که ندانسته همگی باید در کلوپهای گلف که محل تفریح و بیزینس آنهاست باید طرفدار حضور گلف در المپیک باشند یا کشتی پیزوری؟ ایتالیائی ها چطور ؟ سوئیس ها باید هوادار کلوپ داران میلیاردر گلف باشند یا کشتی که دو ریال پول نمی سازد . کمیته المپیک باید هوای کشتی را داشته باشد که با بد بختی اسپانسر می یابد یا گلف که رولکس و لونژین و یا ب.ن.پ و... توی صف ایستادهاند که میلیاردی بپردازند ؟
یک نگاه به کشورهائی که شانس گرفتن مدال در کشتی دارند میگوید فقط روسیه در بین غولهای کمیته بین المللی المپیک است. وگرنه ۸۰ درصد کسانی که تصمیم گیر هستند اصلا در کشتی هیچ سودی ندارند و اگر تا حالا هم کشتی در المپیک که دیگر کامالا حرفه است دوام آورده دولتی سر آدمهای زورداری مثل مارتینتی و میزبانانی مثل کشورهائی مثل کره ، شوروی سابق ، و آمریکا-که از بخت های مهم بردن مدال بودند- بود.
نداشتن تماشاگر در المپیک لندن و توزیع 18مدال طلا . زور دیگر رشته های پولدار در کنار اعضای پول دوست آی . او سی. فرصت مناسبی برای حذف این رشته شد. رشته ای که بخشی از تاریخ المپیک است.
و برای ما ایرانیها خطر بعدی وزنه برداری است که آن هم روی لبه سقوط است زیرا همانگونه که مارتینتی دیگر تا سال ۲۰۲۰ رئیس فدراسیون کشتی نیست که برای آن روز دلش بسوزد، دوران ریاست آقای تاماش آیان هم در وزنه برداری به پایانش نزدیک است و با رفتن این دیگر عضو م.اف.ی.ا.ی ورزش جهان، نوبت وزنه برداری هم بزودی فرا خواهد رسید.
با اینکه هنوز تا تصویب نهائی بیرون افتادن کشتی از محدوده رشته های قطعا حاضر در دربازیهای 2020باید تا ماه سپتامبر و اجلاس آی. او. سی.در آرژانتین صبر کرد ولی به نظر می رسد که خوش خیالی مدیران فیلا کار کشتی را خراب کرده و کشتی جائی را از دست داد که رقیبانش برای به دست آوردن آن سالها زحمت کشیده بودند.
حال اینکه آیا مارتینتی تمام توان خود را برای حفظ جایگاه کشتی به کار برده یا نه بحثی جداگانه است ولی اینکه دیگر رشته ها برای بقا خود جنگیده اند بحثی واضح و کم کاری و خوش خیالی رهبران فیلا هم غیر قابل اغماض است، آنهم رشته ای که مدتهاست در معرض حمله است و قلدرهائی در جهان ورزش چشم به جایش داشتند. به همین علت بود که زمان کشتی به دو تا دو دقیقه تقلیل یافت،, هشت وزن به هفت وزن تغییر یافت، کشتی زنان به برنامه ها اضافه شد، قوانینی مثل " چس +چس" به کار گرفته شد تا بلکه کشتی جذابتر شود و اسپانسر و طرفدار بیشتری پیدا کند ولی این همه کافی نبود، دیگران میخواستند بیایند و صندلی کشتی در المپیک ها از جمله لرزان ترین ها بود.
گرچه کشتی از ۷۰۰ سال قبل از میلاد در المپیک بوده و شاید از جمله ورزشهائی بوده که انسانهای اولیه هم بدان می پرداخته اند و علی الاصول نباید جایش را تقدیم پنجگانه مدرن یا گلف و اسکواش کرد ولی بهر حال در هر گوشه از جهان ورزشی محبوب است که در دیگر بخشهای دنیا طرفدار زیادی ندارد و به همین علت حضور در المپیک طرفداران بسیاری دارد و باید بر سر نگاهداری یا کسب جا جنگید. در این بین شاید رشته هائی مثل شنا ، دوومیدانی، والیبال، بسکتبال وچند رشته دیگر در حاشیه امنیت بودند و هستند اما خوش خیالی راجع به کشتی که ایرادات فروانی دارد - که قبلا به بخشی از آنها اشاره شد - اشباه مهلکی بود که تیم مارتینتی مرتکب آن شد.
ضمن اینکه بودن سامارانش جونیور در جایگاه نایب رئیسی فدراسیون جهانی پنجگانه مدرن در روزهای سخت تصمیم گیری در لوزان را نیز نباید از نظر دور داشت.
... و اما حالا ایران که از این بابت به شدت صدمه خواهد خورد باید:
اول آرزو کند که مارتینتی که گویا در این روزهای سخت معلوم نیست در تایلند چه می کند، راه بیفتد دوره و با بهره گیری از مافیای ورزش سوئیس، سعی در تغییر عقیده آی. او . سی. کند.
به تبع همین اصل هم یک نفر که از ورزش چیزی سرش میشود به آقای وزیر بفرماید که شما در مقامی از ورزش جهان نیستید که بتوانید در این باره مستقیم به آی.او.سی. شکایت کنید و اگر که چنین کار نا پخته ای صورت بگیرد،خواهند دانست که وزیر ورزش کشور ما از سیستم اجرائی ورزش جهان مطلع نیست و این از اعتبار اندک ورزش ایران در جهان نیز خواهد کاست . بدین جهت حداکثر کاری که میتوان انجام داد، فشار به فیلا و آقای مارتینتی است و بس .
دوم اگر که در آرژانتین کشتی رفت قاطی باقالی ها،که به احتمال قریب به یقین چنین خواهد شد ، آرزو کنیم که استانبول قادر باشد مادرید و توکیو را ببرد تا بتواند از بین هفت-هشت رشته بیرون مانده، به عنوان میزبان و با استفاده از حق میزبانی کشتی را به بازیهای ۲۰۲۰ بیاورد.